Πάμε παλιά πόλη και Δημαρχείο (όπου ανεβαίνουμε τα 365 σκαλοπάτια του και απολαμβάνουμε τη θέα από ψηλά), πίνουμε καφεδάκια (όχι, διπλός ελληνικός και φραπέ γλυκός δεν παίζει) και γυρίζουμε πίσω (σωστά το μαντέψατε, με το καραβάκι πάλι).
Στην επιστροφή από το κέντρο του Vaxholm στο κάμπιγκ που μένουμε, έχουμε την πρώτη επαφή μας με την αστυνομία της Σουηδίας.Όταν είμαστε έτοιμοι να φύγουμε με τις μοτοσυκλέτες αλλά χωρίς κράνη για τα 5 χλμ της απόστασης έρχεται το περιπολικό!Όλοι μείναμε σταματημένοι αλλά ο Νικος έφυγε (με το Τετράδη και χωρίς κράνος πάντα), ενω η αστυνομικίνα είχε ανοίξει το παράθυρο, προφανώς για να μας μιλήσει.Θεωρώντας το προσβολή τους ακολούθησαν και τους σταμάτησαν.Αγριάδες στην αρχή, αλκοοτέστ μετά, τηλεφωνήματα για να τους πάμε τα έγγραφα, τα οποία είχαμε εμείς (με ταξί όμως αφού κι εμείς δεν είχαμε κράνη). Το γεγονός ότι φεύγαμε την επόμενη κι ο τρόπος που το διαχειρίστηκαν τα παιδιά (πλήρη αποδοχή της ευθύνης, συγκαταβατικότητα κ.λπ) εξηγεί γιατί γλυτώσαμε την κλήση.Εννοείται ότι όλοι έπρεπε να φύγουμε από το σημείο που βρισκόμασταν με κράνη.Έγινε το σχετικό ....ντελίβερι με τις μηχανές και λύθηκε κι αυτό!
