Χωρίς κλάματα, αλλά με φυσικό συστολή, αμηχανία και λύπη ο Γιώργος μας χαιρετά και μεις αναχωρούμε για Preikestolen (όπου όχι μόνο πρέπει να φτάσουμε αλλά και να το περπατήσουμε).
Η μέρα βροχερή (σιγά το νέο αλλά δεν μασάμε πια) μα τα χιλιόμετρα ευτυχώς λίγα. 270 μετά είμαστε εκεί. Συναντάμε πάλι τρεις Έλληνες μοτοσικλετιστές που μόλις είχαν κατέβει, οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι η πεζοπορία ανάβασης είναι 1 ώρα και 45 λεπτά. Σιγά να μην ήταν τόσο για τους Αγρελιώτες (Κώστα - Νίκο) τον Κουκουραβίτη (Δημήτρη) και τον παλιόβλαχο Σαμαριναίο (Σπανό). Σε 1 ώρα και 15 λεπτά ήμασταν εκεί. Και κοντέψαμε να μείνουμε! Στον τόπο και για πάντα! Τι τοποθεσία: 604 μέτρα κατακόρυφου βράχου και οι γενναίοι Έλληνες (καλά καλά λέμε καμια μ… για να περνάει η ώρα) φωτογραφίζονται στην άκρη του. Επιστροφή, μπάνιο (με τόσο ιδρώτα γιατί άραγε) τρελή αγωνία στα χαρτιά και ύπνος. Αύριο πρέπει να φτάσουμε Όσλο.
Φωτογραφίες της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου