Πουτάνα (συγγνώμη κυρίες μου) μέρα! 600 χλμ βροχής
ασταμάτητης, ανάμεσα σε βουνά, λόφους, κοιλάδες και στενούς δρόμους πρόβατα δεξιά και αριστερά. Μερικά βοσκούσαν ακόμη και πάνω στις στέγες (!) αλλά τουλάχιστον αυτά δεν μας ενοχλούσαν.Μέχρι να βγούμε στον 134 που συνδέει το Bergen με το Όσλο (όχι ότι και αυτός ήταν καμία autostrata) μας βγήκε η πίστη. Το κερασάκι όμως η τούρτα το είχε κρυμμένο στο τέλος. 60 χλμ από το Όσλο δεν βρέχει απλώς. Έχουν σπάσει οι σωλήνες του ουρανού και η διαρροή πέφτει στα κεφάλια μας. Στη στιγμή οι δρόμοι πλημμυρίζουν και ο πλοηγός Σπανός, ενώ οι μοτοσικλέτες έχουν γίνει jet-ski την έχει δει γρήγορος τοπικός και είναι στην αριστερή λωρίδα συνέχεια προσπερνώντας. Αυτό μεγαλώνει το άγχος μας για ατύχημα, ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τις σποραδικές ριπές σαν αντλία πυροσβεστικού που δεχόμασταν από τα εκτινασσόμενα νερά του αντίθετου ρεύματος. Ειδικότερα μια από αυτές τις ριπές έκανε το Δημήτρη να… χάσει το φως του για λίγο (ίσως αυτό να ναι και ένας επιπλέον λόγος που το κινητό του έγινε ενυδρείο).
Φτάνουμε στο hostel με αμείωτη τη βροχή, απλώνουμε τα βρεγμένα (έχουμε γίνει expert αυτά) προσπαθούμε να αναστήσουμε το κινητό με το σουσουάρ και τρώμε στον Κούρδο της γειτονιάς (Doner) που αγαπά τους Έλληνες και μισεί τους Τούρκους. Τι μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου