Βουτιές στη Βαλτική Θάλασσα

Επιτέλους... Σκανδιναβία

H Τετάρτη ήταν και η μέρα που θα αποχαιρετούσαμε το κομμάτι της Νότιας Ευρώπης και θα περνούσαμε στη Σκανδιναβία. Αυτό θα γινόταν μέσω του Λιμανιού του Ροστόκ όπου το καράβι θα μας περνούσε απέναντι στη Δανία στο λιμάνι του Gedser.

Αφού ολοκληρώθηκαν οι πρωινές διαδικασίες όπως ξύπνημα, στέγνωμα υπολοίπων ρούχων, πρωινή γυμναστική (άλλοι στα πάρκα και στους δρόμους και άλλοι στα δωμάτια) βάλαμε ρότα για την πρώτη εκ των Σκανδιναβικών χωρών, τη Δανία.

Αλλα πρώτα μια στάση στο τείχος του Βερολίνου για μια αναμνηστική φωτογραφία...
Γρήγορα, πάμε... θα χάσουμε το πλοίο...!

Το πλοίο για το Gedser δεν συνάντησε τις προσδοκίες μας. Σκουριασμένο και ταλαιπωρημένο, πιο ευκολα θα το συναντούσες σε καμιά παρακατιανή άγονη γραμμή παρά στη συνδετική ανάμεσα σε 2 από Ευρωπαικές χώρες.

Εκεί ωστοσο οι μοτοσυκλετιστές δεν πτοήθηκαν και βρήκαν χρόνο για έναν... υπνάκο
Στην Κοπεγχάγη η διανυκτέρευση ήταν πάλι σε κάμπιγνκ αλλά αυτή τη φορά όχι σε σκηνές... αλλά σε μπάνγαλοος... Ο βρεγμένος πλέον τη βροχή τη φοβάται!!!

Το κάμπινγκ desent και το μπανγκαλοου επαρκές και πλήρως αυτόνομο με τουαλέτα, ντούζ, ψυγείο, πληντύριο και στεγνωτήριο. Οι 2 πρώτες μπουγάδες της εκδρομής ήταν γεγονός.

Λευκά ή χρωματιστά κανείς?

Προς αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων

Η επόμενη μέρα λοιπόν μας βρήκε να απλώνουμε και να στεγνώνουμε. Και αν και αυτό για την Ελλάδα εν μέσω καλοκαιριού φαντάζει "piece of cake" που λένε και οι Αγγλοί, στη Γερμανία ωστόσο ήταν σενάριο δύσκολο.

Και επειδή βρεγμένος μοτοσυκλετιστής... δεν ανεβαίνει σε μηχανή να κάνει ταξίδι έπρεπε οπωσδηποτε να βρεθεί ένας τρόπος να στεγνώσουν τα ρούχα ώστε την επόμενη μέρα το πρωί να πραγματοποιηθεί το ταξίδι Βερολίνο - Ροστόκ - Κοπεγχάγη.

Ακολουθήθηκε λοιπόν η σοφή οδός που απαιτούσε την ακύρωση της 2ης διανυκτέρευσης στο καμπινγκ και το κλείσιμο δυο ζεστών, τακτοποιημένων και στεγνών δωματίων στο πλησιέστερο διαθέσιμο ξενοδοχείο. Και αυτό έγινε.

Στη συνέχεια, και αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο και αφήσαμε τα πιστολάκια μαλλιών ανοιχτά να στεγνώνουν τα βρεγμένα αποφασίσαμε να δούμε πιο χαλαρά και με περισσότερη ησυχία τα αξιοθέατα της Γερμανικής πρωτεύουσας.

Πρώτη και σημαντικότερη στάση: Μουσείο Περγάμου

Και πως πάμε εκεί ρε παιδιά...

Και αφού το βρήκαμε...
... το ρίξαμε στη μουσική!!!

στην ηλεκτρονική ξενάγηση δηλαδή!!!

Η συνέχεια περιελάμβανε περιήγηση στην πόλη, ξόδεμα μερικών ευρώ σε αναμνηστικά μπιχλιδοενθύμια, καφεδάκι και ένα ωραίο γεύμα στον τελευταίο όροφο ενός γιγαντο-εμπορικού πολυκαταστήματος στην Αλεξάντερ Πλατζ.

Bad Wiesse για Βερολίνο - Τα κάναμε μούσκεμα

Το πρωινό ξύπνημα στο γραφικό Bad Wiesse τόνωσε την ομάδα. Τρέξιμο δίπλα στη καταπράσινη από τα παρακείμενα δάση λίμνη, μπανάκι στη λίμνη, φωτογραφίες και μια τελευταία ματία πριν την αναχώρηση για το μεγάλο χιλιομετρικά ταξίδι ως το Βερολίνο. Περίπου 680 χιλιόμετρα έπρεπε να καταπιούν τα οχήματα και να αντέξουν οι οδηγοί τους.
Η διαδρομή από το Bad Wiesse για το Βερολίνο περιελάμβανε:
50 χιλιόμετρα μέχρι το Μόναχο
250 χιλιόμετρα από Μόναχο μέχρι Νυρεμβέργη
230 χιλιόμετρα από Νυρεμβέργη μέχρι Λυψία
και άλλα 150 από Λυψία μέχρι Βερολίνο


Το κάμπινγκ στο Βερολίνο που μας περίμενε ήταν πολλά υποσχόμενο. Juzz τύποι, παρέες με κιθάρες και μπύρες, συναυλίες στην άκρη του κάμπινγκ, παιχνίδια και όλα τα συναφή. Εμείς επί το έργο της εγκατάστασεις σκηνών.






Η βραδιά στο Βερολίνο όμως αποδείχτηκε πιο επεισοδιακή απ΄ότι περιμέναμε. Από τη μια η ανυπομονησία μας να ξεχυθούμε στους δρόμους της πρωτευουσας με συνέπια να παρατήσουμε τα πράγματα όπως να ναι μέσα και έξω από τις σκηνές και από την άλλη η 3ωρη καταιγίδα που δεν έλεγε με τίποτα να κοπάσει μας έκανε να προσπαθούμε στις 2 το πρωί να στραγγίσουμε και οσο το δυνατό στεγνώσουμε οτιδήποτε ήταν δυνατό προκειμένου να κοιμηθούμε έστω και λίγο.

Arrivederci Venetia, hello Bad Wiess

Η τρίτη μέρα της εκδρομής ανέτειλε στο κατάστρωμα του πλοίου με τη Βενετία να φαίνεται αχνά στον ορίζοντα. Η θάλασσα ήσυχη και χαλαρή σε αντίθεση με τη διάθεσή μας που ήταν ανήσυχη και ανυπόμονη για κατανάλωση χιλιομέτρων στις ιταλικές auto-στράτες.

Το τελευταίο φραπεδάκι της εκδρομής στο πλοίο (μιας και ο φραπές πάει να υφίσταται απο Ιταλία και άνωθεν) μας ξυπνάει και μας δίνει τις απαραίτητες πρωινές δυνάμεις για μια γρήγορη σύσκεψη, προγραμματισμό και λήψη αποφάσεων για τα περι διαδρομής, διατροφής μοτοσυκλετιστών και οχημάτων κτλ.

Κατά την είσοδό του στη Βενετία το πλοίο διέρχεται από το Grand Canal και περνάει στα δεξιά του τη ξακουστή πλατεία του Αγίου Μάρκου με τις γόνδολες αραγμένες μπροστά, έτοιμες να υποδεχτούν τα ζευγαράκια.



Το γραφικό παραλήμνιο γερμανικό χωριο Bad Wiesse αποζημείωσε και με το παραπάνω τις 5 μιση ώρες οδήγησης από την Βενετία αν και η διαδρομή μέσω τις οποία διασχίσαμε 3 χώρες (Ιταλία - Αυστρία - Γερμανία) άξιζε κάθε ένα της χιλιόμετρο. 480 χιλιόμετρα με πεδιάδες, τούνελ, ποτάμια, αλπικά τοπία. To Bad Wiesse αποτελεί παραθεριστικό θέρετρο των Γερμανών και τα σπιτάκια σαν PlayMobil. Όμορφα και περιποιημένα σαν να μην ήταν αληθινά.

Τα εισιτήρια στα δόντια, ανεβήκαμε.

Η μέρα (Σάββατο 3 Ιουλίου) στην Ηγουμενίτσα στο χοτέλ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΑΛΛΑΣ, για τον Κώστα Δ. ξεκίνησε πιο νωρίς. Επιφορτίστηκε το τσεκ ιν των εισιτηρίων και διαβατηρίων για το πλοίο. Ότι είχε βραχεί την προηγούμενη από εξοπλισμό ήταν ήδη στεγνό. Ξανά τακτοποίηση των αποσκευών. Το αυτοκίνητο τίγκα. Όλοι απορούμε πως θα χωρούσαμε τόσα πράγματα στις μοτοσικλέτες μας. Σε πρώτη ζήτηση στις αποσκευές οι πίτες και τα κεφτεδάκια από τις μάνες μας.

Το καράβι αργεί. Σε καλό μας βγήκε. Η λάμπα από τα φώτα πορείας του VERSYS καμένη. Ανταλλακτικό υπήρχε, ο Δημήτρης έκανε τον μηχανικό – ηλεκτρολόγο (παρότι ψυχολόγος) με απόλυτη επιτυχία!!!

Ο Γιώργος με τις 4 μηχανές του φωτογραφίζει ότι κινείται κι έχει ενδιαφέρον (γι αυτόν, γι άλλους δεν μάθαμε – δεν ρωτήσαμε).

Τα εισιτήρια στα δόντια, ανεβήκαμε.

Πότε αλήθεια αρχίζει ένα ταξίδι? Όταν τυπικά ξεκινάει, όπως τώρα που αναχωρεί το πλοίο ή κάποιους μήνες πριν?

Πότε τελικά? Όταν οι σκέψεις, ο προορισμός, οι προετοιμασίες, τα ψαξίματα πυρπολούν το μυαλό και πυροδοτούν το φυτίλι των χιλιομέτρων ή όταν ο αντίχειρας αγγίζει τη μίζα της μοτοσικλέτας?

Οι γνώμες διίστανται… Όλα τελικά σωστά είναι, και το ένα και το άλλο.

Γερμανία – Αργεντινή 4-0!!!

Μια μέρα συνηθισμένης ρουτίνας στο πλοίο για μας ήταν ένα υπέροχο δεκαπεντάωρο. Ανοίξαμε χάρτες, χαράξαμε διαδρομές , ανταλλάξαμε γνώμες.

Η έκπληξη όμως δεν άργησε να ρθει.

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι σας παρουσιάζουμε τον 24 χρονών Αποστόλη. Μόλις τον γνωρίσαμε στο πλοίο, με ένα δυομισαράκι HONDA CBF και συνεπιβάτη τον κολλητό του Γιώργο, ξεκίνησαν να γνωρίσουν και να μάθουν τον εαυτό τους και τον μισό κόσμο σε χώρες και χιλιόμετρα. Πάνω στο δυομισαράκι με ελάχιστα πράγματα και τεράστια αποθέματα όρεξης μας φόρεσαν τα γυαλιά, εμάς τους τριαντάρηδες, τους σαραντάρηδες, τους πενηντάρηδες και τους εξηντάρηδες. Τους υποκλινόμαστε να περάσουν.

Κίντζι ο γάμος!!

Το ταξίδι άρχισε. Από Ξάνθη, από Λάρισα, από Αθήνα. Με βροχές και αστραπές με μηχανές και αυτοκίνητα και κέφι, πολύ κέφι. Σκόρπιες σκέψεις, σκόρπια συναισθήματα αλλά πολλά όνειρα πήραν σάρκα και οστά την Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010.

Συνάντηση στην Ηγουμενίτσα. Ολλανδία – Βραζιλία 2-1. Ανασυγκρότηση. Όλες οι αποσκευές έξω. Μπερδέματα, τακτοποίηση, διαφωνίες, η πρώτη ένταση. Τελευταία ψώνια. Κούρεμα ο ένας, ακουστικά ο άλλος (όχι βαρηκοίας αλλά τηλεφώνου). Ταβέρνα το ΚΟΧΥΛΙ, σας το συστήνουμε, στον πεζόδρομο στο κέντρο της πόλης. Μπύρες!! Όλη η ομάδα μαζί μετά από 3 μήνες περίπου. Ευχές. Παγωτό στην παραλία για το βραδινό ματς του Μουντιάλ. Ολοι λαλούν, όλοι χορεύουν. Όλοι νυστάζουν, όλοι θέλουν να ξημερώσει…