Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010
Πρωινό ξύπνημα. Τρεξιματάκι. Φοβερός εσπρέσσο. Ξεκαθάρισμα κοινού ταμείου. Ψιλοδιαφωνίες. Επίσκεψη στην πόλη. Χειρουργικές επεμβάσεις για πάρκινγκ των μοτό. Συνωστισμός στα σοκάκια. Πατής επί πατός. Γόνδολες παντού, Gelato (παγωτό) στο χέρι. Κι άλλα αναμνηστικά. Απαραίτητες φωτό. Εσπρέσσο στο χέρι. Γεφυράκια. Ιταλικό ταπεραμέντο. Φύγαμε….
Στις 5 αναχώρηση για Ελλάδα.
ΤΕΛΟΣ
Φωτογραφίες της ημέρας
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
Το quiz για τους αναγνώστες του blog
Βρείτε τι παριστάνει η παρακάτω φωτογραφία και που μπορεί να βρίσκεται, γράψτε την απάντηση σαν σχόλιο και ο πρώτος που θα βρεί τη σωστή απάντηση θα κερδίσει ένα μπλουζάκι και ένα αυτοκόλλητο της εκδρομής
Προς Νότο – Προς Ζέστη
Κυριακή 1 Αυγούστου 2010
Πρωινή βόλτα στο Lindau. O Νίκος είχε έρθει πρόσφατα και το ήξερε. Έτσι είδαμε γρήγορα τα αξιοθέατα. Καφέ στον υπέροχο πεζόδρομο δίπλα στο υπέροχο ζωγραφιστό δημαρχείο, tattoo τον Τσε στο μπράτσο και φύγαμε για Βενετία. Μπροστά μας 600+ χλμ. Αφήνουμε τη Γερμανία, βλέπουμε την Ελβετία, περνάμε στην Αυστρία και το απόγευμα μπαίνουμε Ιταλία. Βενετία στις 10 το βράδυ, πίστες, μπύρες, ύπνος σε τετράκλινο δωμάτιο στο Hotel Piccolo.
Φωτογραφίες της ημέρας
Πρωινή βόλτα στο Lindau. O Νίκος είχε έρθει πρόσφατα και το ήξερε. Έτσι είδαμε γρήγορα τα αξιοθέατα. Καφέ στον υπέροχο πεζόδρομο δίπλα στο υπέροχο ζωγραφιστό δημαρχείο, tattoo τον Τσε στο μπράτσο και φύγαμε για Βενετία. Μπροστά μας 600+ χλμ. Αφήνουμε τη Γερμανία, βλέπουμε την Ελβετία, περνάμε στην Αυστρία και το απόγευμα μπαίνουμε Ιταλία. Βενετία στις 10 το βράδυ, πίστες, μπύρες, ύπνος σε τετράκλινο δωμάτιο στο Hotel Piccolo.
Φωτογραφίες της ημέρας
Kiel – Lindau: 1000 χλμ σε 10 ώρες
Η πρόβλεψη του Δημήτρη ότι φτάνοντας στη Γερμανία θα νομίζουμε ότι είμαστε στη Μεσόγειο επαληθεύεται. Πετάμε ισοθερμικά, επενδύσεις και συσκεπτόμαστε για τις λεπτομέρειες του υπόλοιπου ταξιδιού. Η απόφαση κοινή με τη βοήθεια του GPS. Κίελο – Αμβούργο – Ανόβερο… και όπου βραδιάσει. Η ώρα είναι ήδη 11.
Υπέροχη μέρα για ταξίδι με λιακάδα και 20 βαθμούς Κελσίου περίπου. Ψυχρολουσία στο Αμβούργο με ένα απίθανο μποτιλιάρισμα και 20 χιλιόμετρα σε μια ώρα. Ανασυντονιζόμαστε και βρισκόμαστε μετά από 100 χλμ στο Ανόβερο κάνοντας τη διαδρομή κατά μόνας. Χανόμαστε για 30 λεπτά στο Wulzurg και ξανασυναντιόμαστε έχοντας ήδη διανύσει 500 χλμ στις 5μμ. Χωρίς ακόμα τελικό προορισμό η πρόταση του Νίκου για διανυκτέρευση στο Lindau γίνεται δεκτή χωρίς συζήτηση.
9 και 15 και ύστερα από μια οδήγηση με ταχύτητα 150 έως 200 χλμ την ώρα στις χωρίς περιορισμό ορίου ταχύτητας autoban της Γερμανίας, αντικρίζουμε τη λίμνη της Κωστάντζας. Τριεθνές σημείο συνάντησης Γερμανίας – Ελβετίας και Αυστρίας, και αναζήτηση στεγασμένου καταλύματος. Μάταιο. Μόνη επιλογή το camping. Επιλέγουμε το ένα από τα δύο της περιοχής. Ίσως φανεί παράξενο για τα δεδομένα της Ελλάδας αλλά εδώ μετά τις 10 το βράδυ δεν κινείται τίποτα. Νεκρική σιγή. Ακόμα και η reception κλειστή.
Δεν μας ενοχλεί και πολύ. Εξάλλου δεν έχουμε επιλογή. Σκεφτόμαστε ελληνικά και μένουμε με τις μηχανές σβηστές, στήνουμε σκηνές και ξαναβγαίνουμε για αναζήτηση τροφής. Κανένας δεν πάει χαμένος, ειδικότερα σε ένα από τα πιο τουριστικά σημεία της Γερμανίας. Λύση (αναγκαστική) ήταν μια μεξικάνικη (βρώμικη εννοείται) καντίνα. Όχι και άσχημα.
Με δυσκολία πιστεύουμε ότι σε 10 ώρες διανύσαμε τόσο ξεκούραστα 1000 χλμ. Δεν ξέρουμε τι γνώμη έχετε για τους Γερμανούς και τη Γερμανία αλλά για το οδικό τους δίκτυο μην ακούσουμε κουβέντα. Καληνύχτα.
Vigelandsparken
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Έγινε και αυτό. Εγερτήριο στις 6 και 30 με ξυπνητήρι, ο μόνος τρόπος να προλάβουμε να πάρουμε γεύση από Όσλο αφού στις 12 και 30 έπρεπε να μαστε στο λιμάνι για Κίελο.
Με υπέργειο ηλεκτρικό για να δούμε και την πόλη φτάνουμε στο κέντρο για βόλτα και προορισμό το Vigelandsparken. Ένα τεράστιο πάρκο με δεκάδες έως εκατοντάδες γλυπτά του Gustav Vigeland (1869-1913) και των μαθητών του με χαρακτηριστική φιγούρα τον “θυμωμένο” πιτσιρικά. Το διασχίζουμε μάλλον βιαστικά και από τον κίνδυνο της βροχής αλλά και από την πίεση του χρόνου. Επιστρέφουμε στο κέντρο (λιμάνι και δημαρχείο), hostel, φορτώνουμε και κατευθείαν για καράβι. Το καλύτερο κρουαζιερόπλοιο των 15 καταστρωμάτων, 223 μέτρων μήκους, ιπποδύναμης 45000 bhp και βάρους 75.000 τόνων. Διαπιστώνουμε ότι οι τιμές κυρίως των αναμνηστικών είναι οι μισές απ’ ότι στην υπόλοιπη Νορβηγία. Πολύ αργά για δάκρυα.
Φωτογραφίες της ημέρας
Έγινε και αυτό. Εγερτήριο στις 6 και 30 με ξυπνητήρι, ο μόνος τρόπος να προλάβουμε να πάρουμε γεύση από Όσλο αφού στις 12 και 30 έπρεπε να μαστε στο λιμάνι για Κίελο.
Με υπέργειο ηλεκτρικό για να δούμε και την πόλη φτάνουμε στο κέντρο για βόλτα και προορισμό το Vigelandsparken. Ένα τεράστιο πάρκο με δεκάδες έως εκατοντάδες γλυπτά του Gustav Vigeland (1869-1913) και των μαθητών του με χαρακτηριστική φιγούρα τον “θυμωμένο” πιτσιρικά. Το διασχίζουμε μάλλον βιαστικά και από τον κίνδυνο της βροχής αλλά και από την πίεση του χρόνου. Επιστρέφουμε στο κέντρο (λιμάνι και δημαρχείο), hostel, φορτώνουμε και κατευθείαν για καράβι. Το καλύτερο κρουαζιερόπλοιο των 15 καταστρωμάτων, 223 μέτρων μήκους, ιπποδύναμης 45000 bhp και βάρους 75.000 τόνων. Διαπιστώνουμε ότι οι τιμές κυρίως των αναμνηστικών είναι οι μισές απ’ ότι στην υπόλοιπη Νορβηγία. Πολύ αργά για δάκρυα.
Φωτογραφίες της ημέρας
Βροχή, βροχή και πάλι βροχή
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Πουτάνα (συγγνώμη κυρίες μου) μέρα! 600 χλμ βροχής
ασταμάτητης, ανάμεσα σε βουνά, λόφους, κοιλάδες και στενούς δρόμους πρόβατα δεξιά και αριστερά. Μερικά βοσκούσαν ακόμη και πάνω στις στέγες (!) αλλά τουλάχιστον αυτά δεν μας ενοχλούσαν.
Μέχρι να βγούμε στον 134 που συνδέει το Bergen με το Όσλο (όχι ότι και αυτός ήταν καμία autostrata) μας βγήκε η πίστη. Το κερασάκι όμως η τούρτα το είχε κρυμμένο στο τέλος. 60 χλμ από το Όσλο δεν βρέχει απλώς. Έχουν σπάσει οι σωλήνες του ουρανού και η διαρροή πέφτει στα κεφάλια μας. Στη στιγμή οι δρόμοι πλημμυρίζουν και ο πλοηγός Σπανός, ενώ οι μοτοσικλέτες έχουν γίνει jet-ski την έχει δει γρήγορος τοπικός και είναι στην αριστερή λωρίδα συνέχεια προσπερνώντας. Αυτό μεγαλώνει το άγχος μας για ατύχημα, ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τις σποραδικές ριπές σαν αντλία πυροσβεστικού που δεχόμασταν από τα εκτινασσόμενα νερά του αντίθετου ρεύματος. Ειδικότερα μια από αυτές τις ριπές έκανε το Δημήτρη να… χάσει το φως του για λίγο (ίσως αυτό να ναι και ένας επιπλέον λόγος που το κινητό του έγινε ενυδρείο).
Φτάνουμε στο hostel με αμείωτη τη βροχή, απλώνουμε τα βρεγμένα (έχουμε γίνει expert αυτά) προσπαθούμε να αναστήσουμε το κινητό με το σουσουάρ και τρώμε στον Κούρδο της γειτονιάς (Doner) που αγαπά τους Έλληνες και μισεί τους Τούρκους. Τι μέρα!
Πουτάνα (συγγνώμη κυρίες μου) μέρα! 600 χλμ βροχής
Μέχρι να βγούμε στον 134 που συνδέει το Bergen με το Όσλο (όχι ότι και αυτός ήταν καμία autostrata) μας βγήκε η πίστη. Το κερασάκι όμως η τούρτα το είχε κρυμμένο στο τέλος. 60 χλμ από το Όσλο δεν βρέχει απλώς. Έχουν σπάσει οι σωλήνες του ουρανού και η διαρροή πέφτει στα κεφάλια μας. Στη στιγμή οι δρόμοι πλημμυρίζουν και ο πλοηγός Σπανός, ενώ οι μοτοσικλέτες έχουν γίνει jet-ski την έχει δει γρήγορος τοπικός και είναι στην αριστερή λωρίδα συνέχεια προσπερνώντας. Αυτό μεγαλώνει το άγχος μας για ατύχημα, ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τις σποραδικές ριπές σαν αντλία πυροσβεστικού που δεχόμασταν από τα εκτινασσόμενα νερά του αντίθετου ρεύματος. Ειδικότερα μια από αυτές τις ριπές έκανε το Δημήτρη να… χάσει το φως του για λίγο (ίσως αυτό να ναι και ένας επιπλέον λόγος που το κινητό του έγινε ενυδρείο).
Φτάνουμε στο hostel με αμείωτη τη βροχή, απλώνουμε τα βρεγμένα (έχουμε γίνει expert αυτά) προσπαθούμε να αναστήσουμε το κινητό με το σουσουάρ και τρώμε στον Κούρδο της γειτονιάς (Doner) που αγαπά τους Έλληνες και μισεί τους Τούρκους. Τι μέρα!
Ποιος θα πηδήξει (με την κυριολεξία του όρου)
Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Χωρίς κλάματα, αλλά με φυσικό συστολή, αμηχανία και λύπη ο Γιώργος μας χαιρετά και μεις αναχωρούμε για Preikestolen (όπου όχι μόνο πρέπει να φτάσουμε αλλά και να το περπατήσουμε).
Η μέρα βροχερή (σιγά το νέο αλλά δεν μασάμε πια) μα τα χιλιόμετρα ευτυχώς λίγα. 270 μετά είμαστε εκεί. Συναντάμε πάλι τρεις Έλληνες μοτοσικλετιστές που μόλις είχαν κατέβει, οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι η πεζοπορία ανάβασης είναι 1 ώρα και 45 λεπτά. Σιγά να μην ήταν τόσο για τους Αγρελιώτες (Κώστα - Νίκο) τον Κουκουραβίτη (Δημήτρη) και τον παλιόβλαχο Σαμαριναίο (Σπανό). Σε 1 ώρα και 15 λεπτά ήμασταν εκεί. Και κοντέψαμε να μείνουμε! Στον τόπο και για πάντα! Τι τοποθεσία: 604 μέτρα κατακόρυφου βράχου και οι γενναίοι Έλληνες (καλά καλά λέμε καμια μ… για να περνάει η ώρα) φωτογραφίζονται στην άκρη του. Επιστροφή, μπάνιο (με τόσο ιδρώτα γιατί άραγε) τρελή αγωνία στα χαρτιά και ύπνος. Αύριο πρέπει να φτάσουμε Όσλο.
Φωτογραφίες της ημέρας
Χωρίς κλάματα, αλλά με φυσικό συστολή, αμηχανία και λύπη ο Γιώργος μας χαιρετά και μεις αναχωρούμε για Preikestolen (όπου όχι μόνο πρέπει να φτάσουμε αλλά και να το περπατήσουμε).
Η μέρα βροχερή (σιγά το νέο αλλά δεν μασάμε πια) μα τα χιλιόμετρα ευτυχώς λίγα. 270 μετά είμαστε εκεί. Συναντάμε πάλι τρεις Έλληνες μοτοσικλετιστές που μόλις είχαν κατέβει, οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι η πεζοπορία ανάβασης είναι 1 ώρα και 45 λεπτά. Σιγά να μην ήταν τόσο για τους Αγρελιώτες (Κώστα - Νίκο) τον Κουκουραβίτη (Δημήτρη) και τον παλιόβλαχο Σαμαριναίο (Σπανό). Σε 1 ώρα και 15 λεπτά ήμασταν εκεί. Και κοντέψαμε να μείνουμε! Στον τόπο και για πάντα! Τι τοποθεσία: 604 μέτρα κατακόρυφου βράχου και οι γενναίοι Έλληνες (καλά καλά λέμε καμια μ… για να περνάει η ώρα) φωτογραφίζονται στην άκρη του. Επιστροφή, μπάνιο (με τόσο ιδρώτα γιατί άραγε) τρελή αγωνία στα χαρτιά και ύπνος. Αύριο πρέπει να φτάσουμε Όσλο.
Φωτογραφίες της ημέρας
Μέρα χαρά Θεού - Τοπίο χάρμα οφθαλμών
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Ο Θόρ, ο Σκανδιναβός Θεός, έκανε το θαύμα του (τελικά και οι Θεοί των Σκανδιναβών είναι θαυματουργοί). Η μέρα είναι καταπληκτική και η θέα πηγαίνοντας προς το Bergen αποστομοτική. Φιόρδ, τούνελ, γέφυρες, κουκλίστικα σπιτάκια, ό,τι βλέπαμε ως τώρα δηλαδή, αλλά με το φως του ήλιου και τον καταγάλανο ουρανό αποκτούν άλλη λάμψη και χρώμα! Αναμενόμενο. Κάτι ξέρουμε κι εμείς οι φωτοευαίσθητοι Έλληνες.
Φτάνουμε αργά το απόγευμα στο Bergen και βγαίνουμε κατευθείαν στο κέντρο. Οι Νορβηγοί εδώ, ως προς τη σωματομορφία αποκτούν την εικόνα κατοίκου της πόλης (είναι λιγότερο γυμνασμένοι και πιο περιποιημένοι). Τρώμε στην υπαίθρια ψαραγορά καβουρο-γαριδο-σολωμούς και καταλήγουμε στο ξενοδοχείο αργά το βράδυ όπου γίνεται φωτο-οικονομικό ξεκαθάρισμα. Ο ένας (Τετράδης) αποχωρεί αύριο.
Φωτογραφίες της ημέρας
Ο Θόρ, ο Σκανδιναβός Θεός, έκανε το θαύμα του (τελικά και οι Θεοί των Σκανδιναβών είναι θαυματουργοί). Η μέρα είναι καταπληκτική και η θέα πηγαίνοντας προς το Bergen αποστομοτική. Φιόρδ, τούνελ, γέφυρες, κουκλίστικα σπιτάκια, ό,τι βλέπαμε ως τώρα δηλαδή, αλλά με το φως του ήλιου και τον καταγάλανο ουρανό αποκτούν άλλη λάμψη και χρώμα! Αναμενόμενο. Κάτι ξέρουμε κι εμείς οι φωτοευαίσθητοι Έλληνες.
Φτάνουμε αργά το απόγευμα στο Bergen και βγαίνουμε κατευθείαν στο κέντρο. Οι Νορβηγοί εδώ, ως προς τη σωματομορφία αποκτούν την εικόνα κατοίκου της πόλης (είναι λιγότερο γυμνασμένοι και πιο περιποιημένοι). Τρώμε στην υπαίθρια ψαραγορά καβουρο-γαριδο-σολωμούς και καταλήγουμε στο ξενοδοχείο αργά το βράδυ όπου γίνεται φωτο-οικονομικό ξεκαθάρισμα. Ο ένας (Τετράδης) αποχωρεί αύριο.
Φωτογραφίες της ημέρας
Η Νορβηγία σε όλες της τις εκδοχές
Κυριακή 25 Ιουλίου 2010
Δύσκολο να το πεις χωρίς τον κίνδυνο να το αναιρέσεις αλλά μάλλον η ωραιότερη ημερήσια διαδρομή.
380 χλμ με εναλλαγές τοπίων και τις εκπλήξεις να διαδέχονται η μια την άλλη. Πανέμορφες παραποτάμιες διαδρομές, άγρια βλάστηση, και οι πρώτες “φουρκέτες” σκαρφαλώνοντας σε βραχώδη βουνά με τους καταρράκτες από το λιώσιμο των πάγων. Τελευταία πράξη η οπτική επαφή του φιόρδ του Geiranger από ύψος 650 μέτρα, το κατέβασμα και το κάμπινγκ που μας περίμενε στην απέναντι πλευρά ανάμεσα σε καταρράκτες.
Σπιτικό φαγητό εννοούμε ο,τιδήποτε εκτός από σάντουιτς που έχουν ήδη ανακηρυχθεί σε επίσημη διατροφή μας. Ήταν η ώρα για μια υπέροχη ομελέτα.
Την επόμενη το πρωί διασχίζουμε με καραβάκι το φιόρδ και το απόγευμα απολαμβάνουμε το φιόρδ από το υψηλότερο παρατηρητήριο στα 1500 μέτρα.
Τα υπόλοιπα δεν περιγράφονται. Είτε τα απολαμβάνεις ζωντανά είτε παίρνεις γεύση από τις φωτογραφίες.
Αξιοσημείωτα του διημέρου.
Η πρώτη αλλαγή λαδιών στο V-Strom και το πρώτο σοβαρό κρούσμα ανυπακοής αφού ο συνήθης ύποπτος Σπανός Κωνσταντιός παρά τις αντιρρήσεις των υπολοίπων βουτάει στο παγωμένο ποτάμι από ύψος 5 μέτρων.
Φωτογραφίες της ημέρας
Δύσκολο να το πεις χωρίς τον κίνδυνο να το αναιρέσεις αλλά μάλλον η ωραιότερη ημερήσια διαδρομή.
380 χλμ με εναλλαγές τοπίων και τις εκπλήξεις να διαδέχονται η μια την άλλη. Πανέμορφες παραποτάμιες διαδρομές, άγρια βλάστηση, και οι πρώτες “φουρκέτες” σκαρφαλώνοντας σε βραχώδη βουνά με τους καταρράκτες από το λιώσιμο των πάγων. Τελευταία πράξη η οπτική επαφή του φιόρδ του Geiranger από ύψος 650 μέτρα, το κατέβασμα και το κάμπινγκ που μας περίμενε στην απέναντι πλευρά ανάμεσα σε καταρράκτες.
Σπιτικό φαγητό εννοούμε ο,τιδήποτε εκτός από σάντουιτς που έχουν ήδη ανακηρυχθεί σε επίσημη διατροφή μας. Ήταν η ώρα για μια υπέροχη ομελέτα.
Την επόμενη το πρωί διασχίζουμε με καραβάκι το φιόρδ και το απόγευμα απολαμβάνουμε το φιόρδ από το υψηλότερο παρατηρητήριο στα 1500 μέτρα.
Τα υπόλοιπα δεν περιγράφονται. Είτε τα απολαμβάνεις ζωντανά είτε παίρνεις γεύση από τις φωτογραφίες.
Αξιοσημείωτα του διημέρου.
Η πρώτη αλλαγή λαδιών στο V-Strom και το πρώτο σοβαρό κρούσμα ανυπακοής αφού ο συνήθης ύποπτος Σπανός Κωνσταντιός παρά τις αντιρρήσεις των υπολοίπων βουτάει στο παγωμένο ποτάμι από ύψος 5 μέτρων.
Φωτογραφίες της ημέρας
Ελληνικό τοπίο
Ήλιος – ήρεμη θάλασσα – άπειρα νησάκια.
Κατηφορίζουμε με το πλοίο προς το Νότο. Βρίσκουμε την καλύτερη θέση στο 7ο κατάστρωμα του πλοίου με υπέροχη θέα και απολαμβάνουμε το τοπίο. Το καράβι είναι ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο που κάθε λίγο και λιγάκι πιάνει διάφορα νορβηγικά λιμάνια με ολιγόωρες στάσεις. Κατεβαίνουμε και μεις σχεδόν σε όλα. Είμαστε όμως με όλα τα ΚΑΠΗ της Νορβηγίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. ΚΟΛΑΣΗ!! Όλες πάνω από 70!!!!! Το ηλιοβασίλεμα στις 11 με 11:30 το βράδυ μοναδικό.
Hurti-gruten που σας χρειάζεται
Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010
Κάτι ψιλοφαίνεται από ήλιο αλλά μόλις ξεκινήσαμε πάλι βροχή. Συσκευάσαμε τη μακαρονάδα που περίσσεψε (στο τάπερ της μάνας) για καβάντζα και το ταξίδι συνεχίζεται για τα υπόλοιπα νησιά Λοφότεν. Δεν κάνουμε άλλα σχόλια, δείτε τις φωτογραφίες.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Stamsund και προετοιμαστήκαμε για το ταξίδι με το καράβι της Hurti-gruten για το Trondheim. Παρασκευή βράδυ αναχώρηση στις 10, άφιξη Κυριακή πρωί.
Φωτογραφίες της ημέρας

Ξερή και ξερό ψωμί

Ψάρια λιαστά στα παραδοσιακά ψαροχώρια Λοφότεν


Που έβαλα το φορτιστή μου???

Ποδηλάτες παντώς τύπου και παντώς καιρού όργωναν τη Νορβηγία

Βρείτε τις διαφορές (Find the differences)

Έτοιμη για επιβίβαση στη Hurti-Gruten



To μπαλκόνι από το ξύλινο σπιτάκι στο camping των Λοφότεν που μας φιλοξένησε
Κάτι ψιλοφαίνεται από ήλιο αλλά μόλις ξεκινήσαμε πάλι βροχή. Συσκευάσαμε τη μακαρονάδα που περίσσεψε (στο τάπερ της μάνας) για καβάντζα και το ταξίδι συνεχίζεται για τα υπόλοιπα νησιά Λοφότεν. Δεν κάνουμε άλλα σχόλια, δείτε τις φωτογραφίες.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Stamsund και προετοιμαστήκαμε για το ταξίδι με το καράβι της Hurti-gruten για το Trondheim. Παρασκευή βράδυ αναχώρηση στις 10, άφιξη Κυριακή πρωί.
Φωτογραφίες της ημέρας
Ξερή και ξερό ψωμί
Ψάρια λιαστά στα παραδοσιακά ψαροχώρια Λοφότεν
Που έβαλα το φορτιστή μου???
Ποδηλάτες παντώς τύπου και παντώς καιρού όργωναν τη Νορβηγία
Βρείτε τις διαφορές (Find the differences)
Έτοιμη για επιβίβαση στη Hurti-Gruten
To μπαλκόνι από το ξύλινο σπιτάκι στο camping των Λοφότεν που μας φιλοξένησε
Μακαρονάδα Νορβηγιέσκα
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010
Οι δυο λαλούν στο αυτοκίνητο και οι τρεις χορεύουν με τις μοτό στη βροχή.
…και εκεί που περιμένεις να δεις λίγο ήλιο, ξεκινάς με βροχή. Όλα πάλι από την αρχή. Λίγα χιλιόμετρα σήμερα αλλά υγρά και μουντά.
Είμαστε όμως στο Λοφότεν!! Στα διάσημα νορβηγικά νησιά προς το βορρά. Λείπει ο ήλιος – λείπει το χρώμα. Διαισθανόμαστε όμως όλοι μας τη διαφορά αυτή και τα φανταζόμαστε ηλιόλουστα. Η βροχή δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και να τα χαρούμε. Δύσκολα στρίβεις ακόμα και το κεφάλι ντυμένος με τον εξοπλισμό για τη βροχή.
Νωρίς το απόγευμα στο κάμπινγκ σε ένα από τα νησιά. Καμπίνα πάνω στη θάλασσα σε πασσάλους, χαρακτηριστικό των νησιών Λοφότεν. Επίσκεψη σε ένα άλλο κοντινότερο νησί. Μαγευτικό! Υπέροχο! Όλα τα “κτίσματα” (τα νορβηγικά εξοχικά αλλά και τα χωριά τους είναι ξύλινες κατασκευές) είναι με πασσάλους πάνω στη θάλασσα. Πανέμορφο ψαροχώρι. Καθόμαστε σε ένα café-restaurant για μπύρες αλλά κάνει πολύ κρύο. Το τζάκι είναι όμως αναμμένο και τα καλοριφέρ στο full. Αποφασίζουμε το βράδυ να μαγειρέψουμε στην καμπίνα και έτσι ψωνίζουμε όλα τα σχετικά. Οκτώ πιάτα καταπληκτική μακαρονάδα. Το μάγειρα που έχουμε μαζί μας στο ταξίδι (διάσημο στην Ελλάδα και τα γύρω χώρες Κώστα Σπανό) του δίνουμε οκτώ φορές συγχαρητήρια.
Φωτωγραφίες της ημέρας

Τα νορβηγικά νησιά Λοφότεν

Περιήγηση στα ξύλινα χωριουδάκι των νησιών Λοφότεν

Ο καιρός αδικούσε τις φωτογραφίες στα νησιά αλλά ο "Καιρός" (Γιώργος Τετράδης) δεν έδειχνε να πτοείται

Το μελαγχολικό βλέμμα του μοτοσικλετιστή που ετοιμάζεται να βγεί στη βροχή

Αδιάβροχα... η επίσημη ένδυση των μοτοσικλετιστών στη Νορβηγία
Οι δυο λαλούν στο αυτοκίνητο και οι τρεις χορεύουν με τις μοτό στη βροχή.
…και εκεί που περιμένεις να δεις λίγο ήλιο, ξεκινάς με βροχή. Όλα πάλι από την αρχή. Λίγα χιλιόμετρα σήμερα αλλά υγρά και μουντά.
Είμαστε όμως στο Λοφότεν!! Στα διάσημα νορβηγικά νησιά προς το βορρά. Λείπει ο ήλιος – λείπει το χρώμα. Διαισθανόμαστε όμως όλοι μας τη διαφορά αυτή και τα φανταζόμαστε ηλιόλουστα. Η βροχή δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και να τα χαρούμε. Δύσκολα στρίβεις ακόμα και το κεφάλι ντυμένος με τον εξοπλισμό για τη βροχή.
Νωρίς το απόγευμα στο κάμπινγκ σε ένα από τα νησιά. Καμπίνα πάνω στη θάλασσα σε πασσάλους, χαρακτηριστικό των νησιών Λοφότεν. Επίσκεψη σε ένα άλλο κοντινότερο νησί. Μαγευτικό! Υπέροχο! Όλα τα “κτίσματα” (τα νορβηγικά εξοχικά αλλά και τα χωριά τους είναι ξύλινες κατασκευές) είναι με πασσάλους πάνω στη θάλασσα. Πανέμορφο ψαροχώρι. Καθόμαστε σε ένα café-restaurant για μπύρες αλλά κάνει πολύ κρύο. Το τζάκι είναι όμως αναμμένο και τα καλοριφέρ στο full. Αποφασίζουμε το βράδυ να μαγειρέψουμε στην καμπίνα και έτσι ψωνίζουμε όλα τα σχετικά. Οκτώ πιάτα καταπληκτική μακαρονάδα. Το μάγειρα που έχουμε μαζί μας στο ταξίδι (διάσημο στην Ελλάδα και τα γύρω χώρες Κώστα Σπανό) του δίνουμε οκτώ φορές συγχαρητήρια.
Φωτωγραφίες της ημέρας
Τα νορβηγικά νησιά Λοφότεν
Περιήγηση στα ξύλινα χωριουδάκι των νησιών Λοφότεν
Ο καιρός αδικούσε τις φωτογραφίες στα νησιά αλλά ο "Καιρός" (Γιώργος Τετράδης) δεν έδειχνε να πτοείται
Το μελαγχολικό βλέμμα του μοτοσικλετιστή που ετοιμάζεται να βγεί στη βροχή
Αδιάβροχα... η επίσημη ένδυση των μοτοσικλετιστών στη Νορβηγία
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)