Όλοι πάμε Ούλου

Πρωί – πρωί (στις 10 και 30) ξεκινάμε για την υποτιθέμενη δύσκολη πορεία μας στο βορρά προς Ούλου (680 χιλιόμετρα εκτός αυτοκινητόδρομου). Αφήνουμε πίσω μας του λαλημένους από τον καύσωνα (30 βαθμοί C) κατοίκους του Ελσίνκι, παρακάμπτουμε το Τάμπερε και μετά από 9 ώρες συνολικής διαδρομής, καταπίνοντας 685 χλμ εμφανίζεται η επιγραφή Ούλου.

Το κάμπινγκ δεν μπορεί να μας φιλοξενήσει και καταλήγουμε σε πεντάκλινο (όπως λέμε πεντάστερο) δωμάτιο σε ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Όμορφη πόλη και κοσμοπολίτικη όπως είχαμε ακούσει. Βόλτες, πίτσες και επιτέλους στις 11 το βράδυ είδαμε και το ηλιοβασίλεμα. Δεν το χαρήκαμε και πολύ αφού κατά τις 12 και 30 άρχισε να χαράζει.

Φωτογραφίες της ημέρας

Ετοιμασίες για αναχώρηση από το κάμπινγκ του Ελσίνκι στο οποίο μέναμε.

Έξω από το ξενοδοχείο του Ούλου που διανυκτερεύσαμε.

Ξύλινα παραδοσιακά σπιτάκια στην προβλήτα του Ούλου

Το σύμβολο της πόλης του Ούλου. Ένα αστείο άγαλμα που σατηρίζει τους αστυνομικούς της πόλης

Άδεια η πόλη. Έρημοι δρόμοι. Που πήγαν ούλου?

Τράβαμε να σε τραβώ...
Όχι δεν υπάρχει κανένα λάθος ή μοντάζ στη φωτογραφία που βλέπετε. Η ώρα είναι 12 παρα 15, κοντά μεσάνυχτα και η μέρα καλά κρατεί. Μια πρώτη γεύση από τον ήλιο του μεσονυχτίου και ακόμα δεν έχουμε φτάσει πολύ βόρεια.